uderzać się wzajemnie

См. также в других словарях:

• ciąć się — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk a. dk Va {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ciąć siebie; ranić się, uderzać czymś ostrym, cienkim swoje ciało : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ciąć się przez nieuwagę nożem w rękę. Ciąć się biczem …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• poklepywać się – poklepać się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} uderzać się lekko dłonią : {{/stl 7}}{{stl 10}}Poklepywał się znacząco po czole. Poklepać się po udach, po brzuchu. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• klepać się — I – klepnąć się {{/stl 13}}{{stl 33}} uderzać siebie lekko dłonią :{{/stl 33}}{{stl 10}}Klepał się po brzuchu. Klepać się po nodze. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}klepać się II {{/stl 13}}{{stl 33}} klepać się wzajemnie… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• okładać się — I – obłożyć się {{/stl 13}}{{stl 7}} kładąc coś na siebie, dookoła siebie, przykryć, okryć, otoczyć się tym : {{/stl 7}}{{stl 10}}Okładać się poduszkami. Dzieci obłożyły się na dywanie zabawkami. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}}… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• grzmocić się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} uderzać wzajemnie jeden drugiego; bić się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Grzmocili się pałkami i pięściami, aż w końcu wezwano policję. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• ciąć — ndk Xc, tnę, tniesz, tnij, ciął, cięła, cięli, cięty 1. «dzielić jednolitą całość na części, oddzielać coś od jednolitej całości, np. ostrym narzędziem; krajać, ścinać, rozcinać, wycinać» Ciąć materiał nożyczkami. Ciąć bandaż w kawałki, na… …   Słownik języka polskiego

• uderzyć — dk VIb, uderzyćrzę, uderzyćrzysz, uderz, uderzyćrzył, uderzyćrzony uderzać ndk I, uderzyćam, uderzyćasz, uderzyćają, uderzyćaj, uderzyćał, uderzyćany 1. «zadać cios, raz» Uderzyć kogoś pięścią, dłonią. Uderzyć w twarz, po twarzy, w szczękę. ◊… …   Słownik języka polskiego

• grzmocić — ndk VIa, grzmocićcę, grzmocićcisz, grzmoć, grzmocićcił, grzmocićcony grzmotnąć dk Vc, grzmocićnę, grzmocićniesz, grzmocićnij, grzmocićnął, grzmocićnęła, grzmocićnęli, grzmocićnięty, grzmocićnąwszy 1. pot. «bić mocno, mocno uderzać; walić»… …   Słownik języka polskiego

• walić — ndk VIa, walićlę, walićlisz, wal, walićlił, walićlony walnąć dk Va, walićnę, walićniesz, walićnij, walićnął, walićnęła, walićnęli, walićnięty, walićnąwszy 1. tylko ndk «powodować rozpadanie się, upadek czegoś; burzyć, rozwalać, przewracać coś»… …   Słownik języka polskiego

• kopać — ndk IX, kopaćpię, kopaćpiesz, kop, kopaćał, kopaćany kopnąć dk Va, kopaćnę, kopaćniesz, kopaćnij, kopaćnął, kopaćnęła, kopaćnęli, kopaćnięty, kopaćnąwszy 1. «uderzać coś lub kogoś nogą» Kopać piłkę. Kopnąć kogoś w bójce. Koń kopnął woźnicę. ◊… …   Słownik języka polskiego

• prać — ndk IX, piorę, pierzesz, pierz, prał, prany 1. «usuwać brud z tkanin (bielizny, odzieży itp.) za pomocą wody z dodatkiem środków rozpuszczających brud, np. mydła, proszków, płynów; usuwać zanieczyszczenia z tkanin za pomocą środków chemicznych,… …   Słownik języka polskiego